|
W Polsce występują cztery rodzaje należące do tej rodziny, sa to: Aeshna (9 gat.), Isoaeschna (1 gat.), Anax (3 gat.) i Brachytron (1 gat.). W tym opracowaniu zasadniczym celem jest wykazanie różnic pomiędzy rodzajami występującymi w naszym kraju.
| |
|
|
|
|
|
| Rodzina |
Żagnicowate Aeshnidae |
| |
Rodzaj |
Żagnica Aeshna |
| |
Rodzaj |
Żagnica Isoaeschna |
| |
Rodzaj |
Husarz Anax |
| |
Rodzaj |
Żagniczka Brachytron |
|
|
Tekst i tablica poglądowa:
|
Ewa Miłaczewska
|
|
Zdjęcia:
|
Piotr Mikołajczuk
Grzegorz Milewski
Jakub Liberski
Michał Wolny
Przemysław Żurawlew
|
|
© Ewa Miłaczewska
|
| |
|
Cechy wspólne
|
Aeshnidae to ważki znacznej wielkości, ich całkowita długość wynosi w przypadku najmniejszej ważki Brahytron pratense 55-63 mm do 85 mm w przypadku ważki Anax imperator — największej z naszych ważek. Rozpiętość skrzydeł dochodzi do 110 mm.
Smukłe odwłoki Aeshnidae są dwu, lub trzykolorowe, pokryte mozaikowym wzorem plamek w przypadku większości gatunków Aeshna i gatunku Brachytraon. Odwłoki husarzy Anax mają ciemny pas biegnący wzdłuż osi po grzbietowej stronie.
|
| |
| |
|
Różnice
|
| |
|
Skrzydła samców:
Najbardziej jaskrawa różnica między trzema rodzajami w tej rodzinie daje się zaobserwować na tylnych skrzydłach samców.
Żagnica Aeshna ma skrzydła wyposażone w trójkąt analny i wyraźny „ząbek”. Tu na przykładzie Aeshna caerulea.
Isoaeschna ma trójkąt analny barwy bursztynowożółtej. Tu jedyny gatunek Isoaeschna isoceles.
Husarz Anax ma skrzydła zaokrąglone i pozbawione trójkąta analnego. Tu na przykładzie Anax imperator.
Żagniczka Brachytron ma wprawdzie zaokrąglone tylne skrzydła, ale występuje na nich trójkąt analny. Tu jedyny gatunek Brachytron pratense.
Tułowia:
Żagnica Aeshna ma na bokach tułowia pasy lub zaciemnione szwy, wyjątkiem jest A. viridis — patrz zestawienie żagnic Aeshna.
Husarz Anax ma tułów jednobarwny, pozbawiony pasów i podkreślenia czernią szwów.
Żagniczka Brachytron ma na tułowiu pasy i ciemne szwy, a ponadto tułów jej jest silnie owłosiony.
Odwłoki samców:
Aeshna ma na odwłoku mozaikę barwnych (dwa, trzy kolory) plamek ułożonych symetrycznie. Mozaika ta najmniej widoczna jest u A. grandis.
Anax ma ciemną linię biegnącą wzdłuż osi odwłoka po stronie grzbietowej.
Brachytron ma szereg niewielkich, niebieskich plamek symetrycznie położonych po obu stronach osi czarnego odwłoka.
(foto: Piotr Mikołajczuk, Grzegorz Milewski, Jakub Liberski, Michał Wolny i Przemysław Żurawlew)
Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
|
,
| |
| |
|