|
Samiec
|
|
|
Samiec sfotografowany 3 sierpnia 2014 r. nad glinianką w Trestnie koło Wrocławia. Plamki na śródtułowiu ma podobne, jak Aeshna cyanea, ale pierwszy i połowa drugiego segmentu odwłoka zupełnie inne, z charakterystycznym tylko dla tej ważki czarnym rysunkiem na zielonym tle.
(foto Maciej Górka)
Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
|
|
|
Ten młody samiec niedawno przeobraził się nad zbiornikiem Pasternik w Starachowicach. Ma jeszcze szkliste skrzydła, jego odwłok zaledwie zaczyna się wybarwiać, a oczy mają jeszcze zupełnie zielony kolor. Zdjęcie zrobiono 3 lipca 2010 r.
(foto Jakub Liberski)
Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
|
|
|
Dnia 2 sierpnia 2009 roku w Maszowie w dolinie Rakówki (gm. Rudnik, woj. lubelskie). W pobliżu jest śródłąkowe oczko wodne o powierzchni ok. 1 ha. Lustro wody zarośniete jest niemal całkowicie przez osokę aloesowatą.
Widzimy tu wybarwionego samca. Boki tułowia są jaskrawozielone, bez wyraźnych szwów. Odwłok niebiesko-czarny, od spodu brązowy. Pierwszy i połowa drugiego segmentu odwłoka zielone.
(foto Wiaczesław Michalczuk)
Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
|
|
|
Ta sama ważka (z uszkodzonymi końcami skrzydeł), to samo miejsce, data i godzina, co na zdjęciu wyżej, lecz inny aparat fotograficzny. Pozwala to na wysnucie wniosku, ze Koledzy Paweł Buczyński i Wiaczesław Michalczuk spędzili ten dzień w terenie razem.
(foto Paweł Buczyński)
Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
|
|
|
Ten sam osobnik, widzimy, że jest już mocno zlatany. Ma wyraźnie wystrzępione końce skrzydeł oraz ułamany jeden z górnych narządów analnych. Oczy i odwłok są jasnoniebieskie.
(foto Wiaczesław Michalczuk)
Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
|
|
|
Na górnych, ciemnych, brązowych powierzchniach śródtułowia widzimy duże jaskrawozielone plamy, podobne nieco do tych, które znamy ze śródtułowia częściej spotykanej Aeshna cyanea. Natomiast brak ciemnych linii na bokach tułowia upodabnia tę ważkę nieco do Anax imperator oczywiście zminiaturyzowanego.
Czoło samca tej żagnicy jest jasne, niemal białe. Występuje na nim czarna linia — „daszek” litery „T”, od której jednak nie biegnie w kierunku oczu (jak u większości żagnic) poprzeczna linia tworząca „nóżkę” litery „T”, lub jest ona śladowa.
(foto Wiaczesław Michalczuk)
Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
|
|
|
Ważkę przedstawioną na tym zdjęciu Bohdan Wróblewski nazywa „moja wychowanica”. Z opisanego wyżej oczka wodnego w Chotomowie zabrał do domu larwę i hodował ją zimą, aż do przeobrażenia w akwarium z osoką aloesowatą. Niestety ważka przeobraziła się zbyt wcześnie, gdy było jeszcze bardzo zimno i nie można było jej wypuścić na wolność. Imago nie udawało się już karmić i ważka niestety padła. Zdjęcie zostało wykonane martwej ważce, zanim ten samiec całkowicie stracił barwy. Niestety wykonano je przed epoką fotografii cyfrowej i skanowano z odbitki papierowej.
(foto Bohdan Wróblewski)
|
|
|
Samica
|
|
|
21 sierpnia 2009 r., Nowiny koło Brusa Starego w Poleskim Parku Narodowym, godz. 1049. Samica wygrzewająca się w słońcu na trawach, być może odsypiająca wieczorne polowanie takie, jak w opisie B. Wróblewskiego zamieszczonym na wstępie do tej strony.
Samica jest zielona z ciemnobrązowym rysunkiem na ciele.
(foto Paweł Buczyński)
Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
|
|
|
19 sierpnia 2023 r. w Poleskim Parku Narodowym, Staw Głęboki (UTM FC50).
(foto Agnieszka Tańczuk)
Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
|
|
|
Zdjęcie młodej samicy wykonane zostało 13 lipca 2009 r. na stanowisku w Maszowie na Lubelszczyźnie. Ważka siedzi na liściu osoki aloesowatej. Na tej roślinie ważki te przeobrażają się i na niej składają później jaja.
(foto Wiaczesław Michalczuk)
Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
|
|
|
Tę samicę, siedzącą na gałązce wierzby, sfotografował Joao Matos da Costa dnia 13 lipca 2011 r. na torfowisku Rynki w Narwiańskim Parku Narodowym.
(foto João Matos da Costa)
Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
|
|
|
Na drugim segmencie odwłoka samicy Aeshna viridis występuje rysunek niespotykany u żadnej innej żagnicy. I tu, jak u samca, na czole występuje czarna linia, od której w kierunku oczu biegnie tylko śladowa linia tworząca „nóżkę” litery „T”.
U tej konkretnie samicy w pętli analnej w lewym skrzydle występuje pięć komórek w prawym zaś osiem.
(foto João Matos da Costa)
Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
|
|
|
Samica ma zielone boki, podobnie jak samiec pozbawione ciemnego rysunku na szwach tułowia. Jej zielono–brązowy odwłok jest pękaty w obrębie pierwszych trzech segmentów. Nogi są brązowe. Oczy zielone. Narządy analne u samic tego gatunku są stosunkowo krótkie, krótkie też są walwy i pokładełka.
(foto Wiaczesław Michalczuk)
Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
|
|
|
Czoło i żuwaczki są żółte. Za oczami samicy podobnie, jak u samca, występują żółte plamki, na czole ciemna linia ma taki sam kształt u obu płci.
(foto Wiaczesław Michalczuk)
Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
|
|
|
Zachowania rozrodcze
|
|
|
Zauważenie samicy żagnicy zielonej A. viridis podczas samotnego składania jaj nie jest sprawą prostą. Jest ona doskonale ukryta wśród liści osoki aloesowatej. Zdjęcie zrobiono 26 lipca 2011 r. w Kurowie w Narwiańskim Parku Narodowym.
(foto João Matos da Costa)
Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
|
|
|
26 lipca 2011 r. Kurowo w Narwiańskim Parku Narodowym. Ta sama samica z nieco innego punktu obserwacyjnego.
(foto João Matos da Costa)
Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
|
|
|
Larwa/wylinka
|
|
|
W centralnej części tego zdjęcia widzimy wylinkę. Tak właśnie żagnice zielone Aeshna viridis przeobrażają się na liściach osoki aloesowatej. Zdjęcie zrobiono na zbiorniku wodnym Pasternik w Starachowicach w dniu 3 lipca 2010 r.
(foto Jakub Liberski)
Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
|
|
|
Zdjęcie wylinki podczas tej wycieczki sympozjalnej udało się zrobić tylko Piotrowi Mikołajczukowi, który w trampkach i spodniach, bez zastanowienia wszedł do wody.
Ważną cechą charakterystyczną tego gatunku jest brak wyraźnego rysunku na stronie grzbietowej.
Długość wylinki wynosi 43–44 mm.
(foto Piotr Mikołajczuk)
Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
|
|
|
Tu również wylinka na właściwej roślinie, czyli na osoce aloesowatej, z którą larwy tej ważki są ściśle związane. Zdjęcie zostało zrobione na starorzeczu Warty w Białobrzegu podczas IX Sympozjum Odonatologicznego w Lądzie.
(foto Agnieszka Henel)
Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
|
|
|
Trestno koło Wrocławia 17 lipca 2015 roku. Wylinka Aeshna viridis zaobserwowana na liściu osoki aloesowatej w jednej z glinianek.
(foto Piotr Zabłocki)
|
|
|
Ta wylinka również pochodzi z Trestna koło Wrocławia.
Odwłoki Aeshna viridis są całkowicie lub prawie pozbawione rysunku — w każdym razie nie występują na nich żadne jasne wzorki. Nogi są jednobarwne. Te cechy w zasadzie pozwalają na prawidłowe rozpoznanie. Jeśli bródka, kolce boczne i piramida analna wyglądają, jak w opisie niżej możemy już być pewni oznaczenia. Jeżeli na wylince obserwujemy rysunek — bezwzględnie należy prowadzić dalszą analizę.
(foto Piotr Zabłocki)
Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
|
|
|
Ta sama wylinka widziana z boku.
(foto Piotr Zabłocki)
Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
|
|
|
Odwłok wraz z piramidą analną widziany z góry. Kolce boczne występują na segmentach 6–9. Kolce segmentu 9 sięgają ledwie do połowy segmentu 10.
(foto Piotr Zabłocki)
Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
|
|
|
Tu w widoku z boku. Cerci mają długość równą 0,4 długości paraproktów.
(foto Piotr Zabłocki)
Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
|
|
|
Głowa z wysuniętą do przodu bródką widziana z góry. Z tyłu głowy, za oczami, nie występują żadne jasne plamki.
(foto Piotr Zabłocki)
Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
|
|
|
Widok głowy i bródki od spodu. Bródka jest krótka i szeroka, zwęża się ku podstawie tylko nieznacznie. Stosunek największej do najmniejszej szerokości
1,8:1, zaś największej szerokości do długości 1:1,1.
(foto Piotr Zabłocki)
|
|
|
Wygląda to bardzo podobnie jak u Aeschna grandis, której bródka jest jednak nieco bardziej wydłużona.
(foto Piotr Zabłocki)
|
|
|