Szafranka czerwona
Crocothemis erythraea


Rozmiary: Długość ciała Crocothemis erythraea to 36-45 mm
Rozpiętość skrzydeł dochodzi do 68 mm
Czas występowania
imagines:
Od początku V do końca X (II pokolenie)
Obszar występowania: Crocothemis erythraea jest ważką przybyłą z południa Europy, od lat 90-tych XX wieku w ciągłej ekspansji — patrz mapka
 
 

NA SKRÓTY
Występowanie
Biotop
Samiec
Samica
Zachowania rozrodcze
Larwa/wylinka
Galeria zdjęć

Zdjęcia: Paweł Buczyński
Paweł Chariasz
Marek Gryboś
Andrzej Kucharski
Adam Kuńka
Paweł Kobyłecki
Elżbieta Lewandowska
Jakub Liberski
Piotr Mikołajczuk
Marek Miłkowski
Katarzyna Paciora
Krzysztof Przondziono
Maria Wiszniowska
Przemysław Żurawlew
Tekst: Ewa Miłaczewska
© Ewa Miłaczewska

 

Występowanie
 
Występowanie Crocothemis erythraea w Polsce — szkic sporządzony na podstawie Atlasu rozmieszczenia ważek (Odonata) w Polsce

1 — współczesny zasięg występowania
2 — obszar poza zasięgiem występowania
3 — punkty, w których wykonano zdjęcia:
TB — Thomas Brockhaus — Białogarda woj. pomorskie
PBu — Paweł Buczyński — Jez. Głębokie, Kłoda Mała i Zalesie Kańskie woj. lubelskie, Stańczyki na Suwalszczyźnie
PCh — Paweł Chariasz — Jantar woj. pomorskie
MG — Marek Gryboś — zbiornik Bagry w Krakowie
PK — Paweł Kobyłecki — Chorążyce woj. podlaskie
AK — Andrzej Kucharski — Uherce Mineralne kolo Leska, Dobra pow. Sanok i Stary Toruń koło Torunia
AKu — Adam Kuńka — Stobrawa koło Stobrawy i kamieniołom Górażdże
PM — Piotr Mikołajczuk — Międzyrzec Podlaski
MM — Marek Miłkowski — Radom
EL — Elżbieta Lewandowska — Dąb Polski pow. włocławski
JL — Jakub Liberski — okolice Działoszyna gm. Bogatynia woj. dolnośląskie
PM — Piotr Mikołajczuk — Międzyrzec Podlaski
KP — Katarzyna Paciora — Sromowce Wyżnie
KPrz — Krzysztof Przondziono — Katowice Staw Grünfeld, Gliwice
MWi — Maria Wiszniowska — Murcki
— Przemysław Żurawlew — pow. pleszewski i koniński woj. wielkopolskie
 
 
Szafranka czerwona Crocothemis erythraea, jest ważką ciepłolubną przybyłą z południa. Początkowo znana z 6 punktów położonych na południu Polski obecnie, od 20 lat przesuwa kolonizowany teren coraz bardziej ku północy. Wydany w 2009 roku „Atlas rozmieszczenia ważek (Odonata) w Polsce” podaje, że aż do 53°00' szerokości północnej notowana jest już na ponad 50 stanowiskach.
Zasięg ten można już przesunąć dalej ku północy, ilość stanowisk też wzrosła. A wynika to z ciągłej ekspansji ważki, ale i z rosnącej liczby obserwatorów biorących udział w programie koordynowanym przez Alicję Misztę. Na powyższym szkicu rekordowe punkty, w których obserwowano te ważki to: Białogarda w woj. pomorskim szerokość geogr. północna 54°39'46", Jantar woj. pomorskie — 54°24'37" oraz Stańczyki na Suwalszczyźnie — 54°17'05". Pamiętać jednak należy, że niekoniecznie są to miejsca rozrodu tej ważki.
 
 
Biotop
Crocothemis erythraea obserwować można nad przezroczystymi wodami stojącymi o bogatej roślinności zanurzonej. Lubi i głównie wykorzystuje zbiorniki antropogeniczne: żwirownie, piaskownie i glinianki, ale również niezbyt intensywnie uzytkowane stawy rybne oraz jeziora i starorzecza.

 
Wielka żwirownia koło Międzyrzeca Podlaskiego (UTM FC25), widoczna na zdjęciu zatoka jest częściowo izolowana pasem szuwaru, który widać po prawej stronie. Autor zdjęcia pisze: „...jest to istotne o tyle, że nie spodziewam się, aby w sytuacji braku owej izolacji i spokojniejszego charakteru tej zatoki, szafranka się w ogóle tu pojawiła. Zwłaszcza, że szukałem jej w innych miejscach na żwirowni i nie znalazłem.”
(foto Piotr Mikołajczuk)
Nad Jeziorem Głębokim we wsi Głębokie (UTM FB48), kilkanaście kilometrów na wschód od Łęcznej w województwie lubelskim.
(foto Paweł Buczyński)

 
Zbiornik po żwirowni — Uherce Mineralne (UTM FV08) pow. Lesko w województwie podkarpackim. Autor pisze: „Szafranki pojawiają się tu z początkiem lipca i są do końca sierpnia. Są to ważki niekonfliktowe. Mają swoje ulubione stanowiska obserwacyjne: patyki, trzcina itp. Trzymają się w zasadzie tylko blisko brzegu. Pojawiają się nad stawem dopiero, gdy słońce mocniej grzeje i pierwsze schodzą z placu. W obserwowanym stawie stwierdziłem nie więcej jak 3–5 samcow. Samicę spotkalem tylko raz w wysokich trawach ok. 50 m od stawu.”
(foto Andrzej Kucharski)
Kraków. Bagry (UTM DA24) — akwen o pow. 31,4 ha, powstały w wyniku zatopienia wyrobisk żwirowni. Znajduje się on w dzielnicy Płaszów. Jest to jeden z większych zbiorników wodnych położonych w granicach Krakowa. Brzegi porośnięte są szuwarem trzcinowym i pałkowym.
(foto Marek Gryboś)

 
Katowice — dzielnica Muchowiec — staw Grünfeld (UTM CA56) jest własnością prywatną, zajmuje powierzchnię 3,8 h. Niestety jego brzegi są mocno zaśmiecone, co o dziwo nie przeszkadza temu, że woda jest tu czysta.
(foto Krzysztof Przondziono)
Miejscowość Stary Toruń około 5 km w dół Wisły od Torunia — staw rybny nad Wisłą (UTM CD27).
(foto Andrzej Kucharski)

 
W kamieniołomie Górażdże (UTM BB80) jest wiele mniejszych zbiorników wodnych, w niektórych z nich można obserwować szafranki.
(foto Adam Kuńka)
Podczas XIII Sympozjum Odonatologicznego w Działoszynie w tzw. Worku Żytawskim (gm. Bogatynia, pow. Zgorzelec, woj. dolnośląskie), 23–26 czerwca 2016 r. na starorzeczach Nysy Łużyckiej (UTM VS95) obserwowano C. erythraea. Jest to najdalej wysunięte na południowy zachód stanowisko tej ważki w Polsce.
(foto Jakub Liberski)

 
W artykule zamieszczonym w numerze 5(1) Odonatrixa Przemysław Żurawlew pisze: „Szafrankę czerwoną wykazano na gliniankach o różnym stopniu sukcesji roślinnej. Najdawniej zakończono eksploatację złoża gliny w Kowalewie (UTM XT85) i właśnie tam, szczególnie nad mniejszą glinianką, dominują trzcinowiska. Pozostałe glinianki dopiero zarastają, cześć ich brzegów jest jeszcze gliniasta i porośnięta niską roślinnością. Zbiorniki te zlokalizowane są w obniżeniach terenu, otoczone polami uprawnymi, zadrzewieniami, ugorami i zabudowaniami. Brzegi glinianek w Kwileniu, Lenartowicach i Nowej Wsi są wypłycone i dobrze nasłonecznione, a woda przejrzysta — stąd obfitość roślinności wodnej. Dominującymi gatunkami roślin porastającymi brzegi i dno tych zbiorników są: pałka szerokolistna Typha latifolia, trzcina pospolita Phragmites australis, sit rozpierzchły Juncus effusus, żabieniec babka wodna Alisma plantago-aquatica, rogatek Ceratophyllum sp., rdestnica pływająca Patomogeton natans, rdestnica kędzierzawa Potamogeton crispus, rdest ziemnowodny Polygonum amphibium, włosienicznik Batrachium, moczarka kanadyjska Elodea canadensis, pływacz zwyczajny Utricularia vulgaris, wierzby Salix sp. i olsza czarna Alnus glutinosa.”
(foto Przemysław Żurawlew)
Autor zdjęcia napisał: „Ważki badam od roku 2007, teren który mnie interesuje to powiat pleszewski 712 km kw. (SW Wielkopolska) plus 1 stanowisko (glinianka) paręset metrów od granicy mego powiatu. Dotychczas szafranka została wykazana na 6 stanowiskach — pięć z nich to glinianki: Kwileń, Kotlin (UTM XT85 — zdjęcie obok), Lenartowice, Nowa Wieś i Kowalew, szóste stanowisko (Strzyżew) chyba też glinianka, jednak nie znam historii powstania zbiornika).”
(foto Przemysław Żurawlew)

 
Torfianka w Stańczykach na Suwalszczyźnie, (UTM FF01) — szerokość geogr. północna 54°17'34", w całkowicie odsłoniętym na słońce dołku między wzgórzami polodowcowymi, miejsce bardzo ciepłe. Sam zbiornik zeutrofizowany (woda mętna), raczej płytki i bardzo ciepły. Tu 27 lipca 2013 roku padł rekord najdalej w Polsce wysuniętego na północ miejsca obserwacji Crocothemis erythraea.
(foto Paweł Buczyński)
Jantar w woj. pomorskim, nad Zatoką Gdańską (UTM CF72) — szerokość geogr. północna 54°19'55"— staw położony przy drodze z Mikoszewa do Krynicy Morskiej. Obserwację przeprowadził autor zdjęcia w dniu 3 i 5 sierpnia 2015 r. tym samym pobijając dotychczasowy rekord Polski o 2 minuty i 21 sekund.
Rekord polskich obserwacji prowadzonych poza krajem — na rosyjskiej części Mierzei Kurońskiej — należy ciągle do Pawła Buczyńskiego.
(foto Paweł Chariasz)

 
Samiec
 
Bardzo młody samiec sfotografowany 17 czerwca 2019 r. w Murckach na obszarze dawnego basenu kąpielowego (UTM CA 56).

(foto Maria Wiszniowska)

Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
 
Ten sam samiec sfotografowany od strony grzbietowej. Na jego ciele ne ma jeszcze nawet śladu koloru czerwonego, jest całe żółte.

(foto Maria Wiszniowska)

Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
 
Młody samiec sfotografowany 14 lipca 2011 r. nad stawem Grünfeld w Katowicach. Jego ciało dopiero zaczyna nabierać czerwonej barwy. Żyłki skrzydeł też są jeszcze bursztynowe.

(foto Krzysztof Przondziono)

Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
 
Samiec spotkany 13 czerwca 2019 r. nad stawem Grünfeld w Katowicach. To już prawie całkiem wybarwiony młodzik. Ten smiec „urodził się” nieco nieszczęśliwie — podczas przeobrażenia lewe tylne skrzydło zosało zdeformowane.

(foto Krzysztof Przondziono)

Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
 
Młody samiec, ten sam co na zdjęciu wyżej. Wybarwianie ciała zbliża się do końca, żółte pozostały tylko nogi, półokrągłe plamki na bokach segmentów odwłoka i narządy analne.

(foto Krzysztof Przondziono)

Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
 
Dojrzały samiec Crocothemis erythraea na tle zielonych liści pałki szerokolistnej Typha latifolia. Wydaje się, że nic już nie może być bardziej czerwone niż jego odwłok. Zdjecie zrobione 31 lipca 2008 roku glinianki w Kwileniu.

(foto Przemysław Żurawlew)

Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
 
Crocothemis erythraea jest ważką podobną do szablaka, ale nieco większą, a odwłok jej jest znacznie w porównaniu z odwłokiem szablaka szerszy i bardziej spłaszczony.

(foto Przemysław Żurawlew)

Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
 
Czerwony jest nie tylko odwłok samca Crocothemis erythraea, ale i jego tułów, głowa (oczy i czoło), nogi i część żyłek w skrzydłach. Skrzydła, zwłaszcza tylne, mają widoczne u nasady spore bursztynowe zażółcenia. Pterostigmy są beżowe z ciemną obwódką. (10 czerwca 2008 r.)

(foto Przemysław Żurawlew)

Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
 
Odwłok samca jest całkowicie czerwony, bez czarnych plamek, tułów też jest czerwony. Czerwone są również narządy analne samców tej ważki. (18 lipca 2008 r.)

(foto Przemysław Żurawlew)

Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
 
Crocothemis erythraea często siada ze skrzydłami skierowanymi do przodu. To poza, którą przyjmują ważki, którym jest chłodno — otulają się wówczas skrzydłami jak szalem. Zdjęcie zrobione zostało 18 czerwca 2008 roku nad glinianką koło Kowalewa. Tu wyraźnie widzimy, że odwłok samca szafranki czerwonej nie ma żadnych przewężeń, jak odwłoki większości dość podobnych do niej szablaków.

(foto Przemysław Żurawlew)

Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
 
Tego samca sfotografował Piotr Mikołajczuk w Międzyrzecu Podlaskim latem 2010 r. Miejsce obserwacji jest położone w zdecydowanie chłodniejszej, północno-wschodniej części obszaru występowania tej ważki w Polsce.

(foto Piotr Mikołajczuk)

Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
 
3 sierpnia 2015 r. żwirownia w Uhercach Mineralnych, woj. podkarpackie — głowa C. erythraea widziana z boku. Czasami daje się zauważyć niebieski błysk w oku — tu i na zdjęciu powyżej.

(foto Andrzej Kucharski)
 
2 sierpnia 2015 r. żwirownia w Dobrej pow. sanocki, woj. podkarpackie — głowa i przedplecze Crocothemis erythraea.

(foto Andrzej Kucharski)
 
Crocothemis erythraea ma jaskrawoczerwone czoło z charakterystyczną, głęboką bruzdą.

(foto Andrzej Kucharski)
 
Prawa para skrzydeł samca Crocothemis erythraea.

(foto Andrzej Kucharski)

Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
 
Koniec odwłoka Crocothemis erythraea z czerwonymi, prostymi, dosyć krótkimi narządami analnymi. Zdjęcie wykonano 31 sierpnia 2012 r. w Uhercach Mineralnych.

(foto Andrzej Kucharski)

Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
 
Pierwotny aparat kopulacyjny. Zdjęcie wykonano 2 sierpnia 2015 r. w żwirowni w Dobrej pow. sanocki, woj. podkarpackie.

(foto Andrzej Kucharski)
 
Wtórny aparat kopulacyjny. Zdjęcie wykonano 3 sierpnia 2015 r. w żwirowni w Uhercach Mineralnych, woj. podkarpackie.

(foto Andrzej Kucharski)
 
18 czerwca 2008 roku nad glinianką koło Kowalewa — dojrzały samiec. Widzimy tu czerwone czoło, oczy i nogi. Cały tułów jest ciemnoczerwony, nie widzimy na nim szwów, ani pasów innego koloru. Można przyjąć, że całe ciała szafranek mają jeden kolor w różnych odcieniach — z wyjątkiem skrzydeł — ciała dojrzałych samców są czerwone, ciała samic i młodych samców zółtobrązowe.

(foto Przemysław Żurawlew)

Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
 
 
Samica
 
Samica w podobnej pozycji, jak samiec na ostatnim zdjęciu, także trzymana za skrzydła. Ciało samicy jest brązowożółte, takie same są nogi i czoło. Natomiast oczy samic są opalizujące, beżowo-niebieskie. Bursztynowe plamy na skrzydłach takie same, jak u samców. Żyłki skrzydeł są bursztynowożółte.

(foto Przemysław Żurawlew)

Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
 
Młodziutka samica sfotografowana nad śródłąkową torfianką koło wsi Kępa koło Lichenia (UTM CC19) w pow. konińskim, woj. wielkopolskim. Wieś znajduje się między jeziorami Pątnowskim i Licheńskim.
Autor zdjęcia obserwował: 27 maja 2017 roku jednego teneralnego osobnika, a 3 czerwca 8 młodych ważek, w tym przedstawioną obok samicę. Jest to dość wczesny wylot Crocothemis erythraea.

(foto Przemysław Żurawlew)

Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
 
Młoda samica sfotografowana we wsi Kłoda Mała woj. lubelskie, gm. Kurów, w dniu 11 maja 2018 roku. Rok 2018 to rok bardzo wczesnych wylotów wszystkich kolejnych gatunków.

(foto Paweł Buczyński)

Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
 
Zdjęcie tej młodej samicy wykonał Adam Kuńka 22 czerwca 2008 r. w kamieniołomie Górażdże.

(foto Adam Kuńka)

Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
 
Młoda samica Crocothemis erythraea, która ma jeszcze szkliste skrzydełka cała jest jasna, piaskowożółta. Zdjecie zostało zrobione nad glinianką Kotlin 18 czerwca 2010 roku. Ważka jest na tyle młoda, że nie mogła przylecieć z południa. Zapewne urodziła się tutaj.
Jacek Wendzonka pisze w artykule — Drugie stwierdzenie Crocothemis erythraea (Brullé, 1832) w zachodniej Polsce z uwagami o rozmieszczeniu i ekologii gatunku (Odonata: Libellulidae) [Odonatrix, Tom 3 (2)]: „C. erythraea jest gatunkiem typowo termofilnym, śródziemnomorskim, który rozmnaża się w Afryce, południowo-zachodniej Azji i w większości krajów południowej i środkowej Europy, do ok. 53°. Na obszarze granicznym spotykane są czasem krótkotrwałe populacje.”

(foto Przemysław Żurawlew)

Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
 
Dojrzała samica z mocno już zniszczonymi skrzydłami, zdjęcie zrobione 5 sierpnia 2009 roku. Widzimy jej szeroki, brązowożółty odwłok zakończony krótkimi narządami analnymi w tym samym, co całe ciało kolorze.
Tam, gdzie na skrzydłach samca wystepują czerwone żyłki, u samic żyłki są żółtobrązowe.

(foto Przemysław Żurawlew)

Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
 
22 lipca 2013 roku nad stawem Grünfeld w Katowicach — dojrzała samica Crocothemis erythraea.

(foto Krzysztof Przondziono)

Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
 
22 lipca 2013 roku nad stawem Grünfeld w Katowicach — ta sama samica sfotografowana od tyłu tak, aby pokazać jej bardzo spłaszczony, szeroki odwłok.

(foto Krzysztof Przondziono)

Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
 
3 lipca 2015 roku na polu w pobliżu stawu rybnego nad Wisłą w Starym Toruniu (UTM CD27). Samica Crocothemis erythraea.

(foto Andrzej Kucharski)

Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
 
Po dwóch latach — 14 lipca 2017 roku na tym samym polu w Starym Toruniu — wyraźnie szafranki zadomowiły się tu na czas dłuższy.

(foto Andrzej Kucharski)

Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
 
Samica C. erythraea. Zdjęcie zrobione już po zakończeniu Sympozjum w Pieninach w niedzielę 9 lipca 2017 r. nad zbiornikami płazowymi w Sromowcach Wyżnych.

(foto Katarzyna Paciora)

Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
 
4 września 2016 roku nad żwirownią Skoki koło wsi Dąb Polski (UTM CD92) w pow. włocławskim, woj. kujawsko-pomorskim, w północnej części Gostynińsko–Włocławskiego Parku Krajobrazowego.

Rzadki okaz — samica androchromatyczna. Sfotografowana została w gorący dzień, kiedy było to naprawdę trudne, bo była bardzo pobudzona, ale widziana była w tym miejscu i fotografowana też wcześniej — 1 września (prawie na pewno ta sama), co można zobaczyć na stronie Elżbiety i Krzysztofa Lewandowskich — VEDI.

Samica ta jest ubarwiona dokładnie tak, jak samiec. Różnią ją od niego właściwie tylko narządy rozrodcze. Ma ona czerwone oczy i czoło, czerwone nogi i żyłki w skrzydłach, a nawet pterostigmy — co wcale u samców nie jest cechą obligatoryjną.

(foto Elżbieta Lewandowska)

Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
 
Androchromatyczna samica sfotografowana w sierpniu 2015 r. przy żwirowni w Międzyrzecu Podlaskim, woj. lubelskie.
Autor zdjęcia twierdzi, że widuje tam takie samice bardzo często — nawet częściej niż samice gynochromatyczne, które gdzie indziej są powszechnie spotykane. Tutejsze samice są czerwone lub pomarańczowoczerwone. Zapewne te jaśniejsze są po prostu młodsze. Ta z resztą jest z pewnością młodsza od pokazanej wyżej — jest lśniąca i nie ma postrzępionych skrzydeł.

Zabarwienie androchromatyczne jest zabarwieniem dziedzicznym. I tu pojawia się myśl, że pierwsza samica–kolonizatorka, która zaleciała nad międzyrzecką żwirownię, mogła być właśnie samicą androchromatyczną, a dużej liczbie jej potomstwa udało się przeżyć zimę i przekazać tę cechę następnym, już tutejszym pokoleniom.

(foto Piotr Mikołajczuk)

Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.

W galerii można zobaczyć jeszcze dwa zdjęcia tej androchromatycznej samicy z Międzyrzeca Podlaskiego.
 
Ta androchromatyczna samica sfotografowana została 3 października 2021 r. przy stawach w Zalesiu Kańskim (UTM FB56), wsi położonej w województwie lubelskim, w powiecie chełmskim, w gminie Rejowiec Fabryczny.

(foto Paweł Buczyński)

Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.

 
 
Zachowania rozrodcze
 
28 czerwca 2011 roku nad stawem Grünfeld w Katowicach Krzysztof Przondziono zrobił zdjęcie, o którym marzyłam całe lata. Nie dość, że sfotografował ważki kopulujące w locie, to w dodatku jest to Crocothemis erythraea!!! Uwierzcie — na ustawianie aparatu zupełnie nie ma wtedy czasu.

(foto Krzysztof Przondziono)
 
4 lipca 2020 roku nad glinianką w Chorążycach (UTM FD05) w woj. podlaskim, pow. wysokomazowieckim, w gm. Szepietowo. Kopulująca w locie para Crocotemis erythraea.

(foto Paweł Kobyłecki)
 
Niezwykle dynamiczne zdjęcie tej samej pary zrobione w chwili rozłączania się po kopulacji.

(foto Paweł Kobyłecki)
 
Ta para kopuluje w szuwarach nad Stawem Cegielnia zwanym też Stawem Emil w Gliwicach (UTM CA37), zdjęcie wykonano 26 czerwca 2023 r.

(foto Krzysztof Przondziono)

Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.

 
10 czerwca 2008 roku w Kwileniu (UTM XT85) samice Crocothemis erythraea składały jaja zrzucając je na rośliny zanurzone w wodzie — tu na włosienicznik, czyli jaskier wodny Batrachium circinatum.

(foto Przemysław Żurawlew)

Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
 
 
Larwa/wylinka
 
Larwy Crocothemis erythraea widoczne na zdjęciu (zrobionym w końcu sierpnia 2012 r.) były jeszcze małe, co widać dobrze po wielkości zawiązków skrzydeł. Autor zdjęć napotkał je w zacisznej, odciętej od głównego zbiornika zatoce międzyrzeckiej żwirowni.

(foto Piotr Mikołajczuk)

Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
 
Larwy złowione wśród roślinności zanurzonej zostały zabrane do hodowli w warunkach domowych. Ciekawe, czy przetrwają zimę. Są bardzo charakterystyczne — takich prążkowanych oczu z Libellulidae nie ma u nas nic innego. Na bokach odwłoka występują na przemian jasne i ciemne plamki.

(foto Piotr Mikołajczuk)

Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
 
Zbliżenie głowy z prążkowanymi oczami jednej z larw Crocothemis erythraea.

(foto Piotr Mikołajczuk)

Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
 
21 czerwca 2014 r. żwirownia Dobra pow. Sanok, woj. podkarpackie. Podczas wycieczki sympozjalnej Rafał Bernard demonstruje różnicę wielkości między wylinką larwy, a imago.

(foto Andrzej Kucharski)

Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
 
Wylinka Crocothemis erythraea pozyskana 28 czerwca 2015 roku w miejscowości Stary Toruń (UTM CD27), nad nieużytkowanym stawem rybnym. I tu obserwujemy jasne plamki na boku odwłoka, tak dobrze widoczne wcześniej na larwach. Długość wynosi 17–19 mm

(foto Andrzej Kucharski)

Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
 
Ta sama wylinka widziana z boku. Kolców grzbietowych brak.

(foto Andrzej Kucharski)

Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
 
Odwłok z niewielką piramidą analną. Kolce boczne segmentu IX sięgają podstawy piramidy analnej.

(foto Andrzej Kucharski)

Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
 
Głowa z szeroką bródką.

(foto Andrzej Kucharski)

Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
 
Głowa w nieco innym ujęciu.

(foto Andrzej Kucharski)

Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
 
Niektóre z wylinek Crocothemis erythraea są zdecydowanie ciemniejsze od reszty. Na takim tle jasne plamki na odwłoku są znacznie bardziej wyraźne.

(foto Andrzej Kucharski)

Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
 
 
Galeria zdjęć

 
25 czerwca 2008 roku nad starorzeczem Stobrawy (UTM XS83) koło miejscowości Stobrawa w woj. opolskim.
(foto Adam Kuńka)
Czas i miejsce jak obok. Samica Crocothemis erythraea w całej okazałości
(foto Adam Kuńka)
Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.

 
Samiec C. erythraea sfotografowany nad starorzeczem Stobrawy w tym samym dniu.
(foto Adam Kuńka)
Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
Ten sam samiec z boku.
(foto Adam Kuńka)
Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.

 
Samiec C. erythraea sfotografowany nad Jeziorem Głębokim we wsi Głębokie, kilkanaście kilometrów na wschód od Łęcznej, dnia 10 sierpnia 2009 roku.
(foto Paweł Buczyński)
Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
7 lipca 2011 r. nad stawem Grünfeld w Katowicach.
(foto Krzysztof Przondziono)
Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.

 
Samiec C. erythraea siedzący obok kopulujących łątek, sfotografowany nad stawem Grünfeld w Katowicach dnia 22 czerwca 2011 r.
(foto Krzysztof Przondziono)
Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
Samica sfotografowana 22 lipca 2013 r nad stawem Grünfeld w Katowicach.
(foto Krzysztof Przondziono)
Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.

 
Nad stawem Grünfeld w Katowicach dnia 8 lipca 2011 r.
(foto Krzysztof Przondziono)
14 sierpnia 2011 r nad Bagrami w Krakowie.
(foto Marek Gryboś)

 
2 sierpnia 2015 r. w żwirowni w Dobrej pow. sanocki, woj. podkarpackie.
(foto Andrzej Kucharski)
Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
3 sierpnia 2015 r. nad stawem w Jantarze w woj. pomorskim.
(foto Paweł Chariasz)
Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.

 
Andromorficzna samica sfotografowana w sierpniu 2015 r. przy żwirowni w Międzyrzecu Podlaskim, woj. lubelskie. Ta sama, co na zdjęciu w dziale o samicach.
(foto Piotr Mikołajczuk)
Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
Jeszcze jedno zdjęcie tej samej samicy, co obok.
(foto Piotr Mikołajczuk)
Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.

 
Samica sfotografowana 25 czerwca 2017 r. przy większym ze stawów na terenie Muzeum Wsi Radomskiej w Radomiu.
(foto Marek Miłkowski)
Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.
Samiec sfotografowany 1 sierpnia 2017 r. nad większym ze stawów w skansenie w Radomiu..
(foto Marek Miłkowski)
Kliknij w zdjęcie aby powiększyć.


Z terminami użytymi w opisie można zapoznać się na stronie: SŁOWNIK lub BUDOWA WAŻKI.