Wiczlino (UTM: CF34). Na starej mapie gleb z roku 1905 widnieje szereg zbiorników wodnych w miejscowości Vitzlin (Wiczlino) leżących w podmokłej niecce bezodpływowej. W tamtym czasie niektóre z nich były połączone między sobą ciekami, jednak nie było (i nie ma) cieku łączącego ten obszar z leżącą nieco na południe doliną rzeki Kaczej. Dzisiaj prawie wszystkie te zbiorniki nadal istnieją, co widać na zdjęciu satelitarnym z roku 2017, ale już bez dawnego połączenia, bo wyschło lub zarosło. Opisane poniżej zbiorniki A-F są łatwo dostępne, pozostałe są niedostępne, bo znajdują się na prywatnych posesjach, albo nie znalazłem żadnych ważek nad nimi. Zbiorniki A-E leżą w sąsiedztwie ul. Małkowskiego, a F niedaleko ul. Suchej.

Zbiornik A (pow. 1570 m²; wys. 154 m n.p.m.). W zasadzie jest to oczko śródpolne. Kilkanaście lat temu tafla wody była w większości odkryta, jednak w ostatnich latach mocno zarosła, szczególnie skrzypem bagiennym Equisetum fluviatile. Charakterystyczną rośliną dla tego zbiornika jest okrężnica bagienna Hottonia palustris, która rośnie tu dość obficie, a poza tym występuje tu jeszcze tylko w zbiorniku C. Na terenie Gdyni jest to roślina dość rzadka. Roślinność brzegowa składa się m. in. z łóz Salix cinerea, situ Juncus sp., niezapominajki błotnej Myosotis palustris, karbieńca pospolitego Lycopus europaeus, jaskra płomiennika Ranunculus flammula oraz wierzbownicy błotnej Epilobium palustre.

Zbiornik B (pow. 325 m²; wys. 154 m n.p.m.) leży w odległości kilkunastu metrów od zbiornika A po drugiej stronie polnej drogi w cieniu pobliskiego lasu; ma charakter torfianki. Brzegowa roślinność składa się z łóz Salix cinerea, situ Juncus sp., czermieni błotnej Calla palustris i siedmiopalecznika błotnego Comarum palustre. Helofity to skrzyp bagienny Equisetum fluviatile i pałka szerokolistna Typha latifolia, a nymfeida to rdestnica pływająca Potamogeton natans. Choć jest dość mocno zarośnięte, oczko to ma nadal ma niewielkie przestrzenie otwartej wody. Według mapy z roku 1905, zbiorniki A i B prawdopodobnie stanowiły całość. Podział musiał nastąpić dość dawno temu, ponieważ roślinność obu oczek obecnie różni się dość znacznie.

Zbiornik C (pow. 1840 m²; wys. 154 m n.p.m.) znajduje się w odległości kilkudziesięciu metrów na zachód od B i również leży w cieniu pobliskiego lasu. Zbiornik można zaliczyć do siedlisk podobnych do torfianek z wysepką porośniętą brzózkami i sosenkami. Roślinność: brzegowa to łozy Salix cinerea, sit Juncus sp., czermień błotna Calla palustris i siedmiopalecznik błotny Comarum palustre; wynurzona to skrzyp bagienny Equisetum fluviatile, okrężnica bagienna Hottonia palustris i pałka szerokolistna Typha latifolia; z liśćmi pływającymi — rdestnica pływająca Potamogeton natans oraz odmiana czerwona grzybienia białego Nymphaea alba.

Zbiornik D (pow. 175 m²; wys. 154 m n.p.m.). Kilkanaście metrów od oczka C. Ten kwadratowy zbiornik wygląda na dawny staw rybny. Obecnie jest zarośnięty pałką szerokolistną Typha latifolia, grzybieniem białym Nymphaea alba oraz w całości pokryty rzęsą drobną Lemna minor. Na starej mapie (1905) widać naturalne oczko w tym miejscu, więc później musiało być przebudowane na sztuczny zbiornik.

Zbiornik E (pow. 520 m²; wys. 156 m n.p.m.). Dawne oczko śródpolne, leżące na terenie gospodarstwa rolnego, zostało ok. 20 lat temu przeobrażone na sanktuarium maryjne, tzw. Matki Bożej Jeziornej. Roślinność wodna składa się m. in. z pałki szerokolistnej Typha latifolia, ponikła błotnego Eleocharis palustris, dekoracyjnej odmiany grzybienia białego Nymphaea alba oraz moczarki kanadyjskiej Elodea canadensis. Staw jest zarybiony.

Zbiornik F (pow. 3855 m²; wys. 148 m n.p.m.). Jest to naturalny zbiornik, największy z ogólnodostępnych w tej okolicy. Jedyna widoczna roślinność składa się z gatunków brzegowych, m.in. uczepu trójlistkowego Bidens tripartita, karbieńca pospolitego Lycopus europaeus, situ Juncus sp., mięty Mentha sp., jaskra płomiennika Ranunculus flammula, przytulii błotnej Galium palustre i wierzby wiciowej Salix viminalis. W tym zbiorniku żyją ryby, na które poluje czapla siwa Ardea cinerea, bywają tu również kaczki krzyżówki Anas platyrhynchos.

POWRÓT

Ważki Gdyni

Zdjęcia:	Peter Senn polska.e-mapa.net 1576_(329)_Quaschin_geong-agr_1905_UPozn http://gdynia.retromapy.pl/ https://lepidoptera.eu
Badania terenowe:	Peter Senn
Tekst:	Peter Senn
© Ewa Miłaczewska