Park obecnie znany, jako Mickiewicza (UTM CA57) powstał na przełomie lat 20-30. XX wieku, jako Goethe Park w dzielnicy Rozbark. Obecnie na pograniczu dzielnicy Rozbark i Łagiewnik zajmuje 8,9 hektarów terenu głównie w dolinie Potoku Granicznego. Na jego terenie znajduje się kilka zbiorników wodnych oraz wspomniany wyżej potok. Park przeszedł pierwszy raz po wojnie modernizację pod koniec lat 60. XX w. Kolejną w roku 2010 przy udziale środków unijnych w ramach programu „Rekultywacja zdegradowanych zalewisk wodnych w Bytomiu”. W ramach 3 milionowej kwoty odnowiono wtedy trzy stawy przyległe do parku. Wybudowano mostek i tarasy widokowe. Odnowiono alejki i inną drobną infrastrukturę parku. W kolejnych latach po wykonaniu planu wydatkowania budżetu o okolicy jak to zwykle bywa urzędnicy zapomnieli. Natomiast okoliczna chuliganeria nie próżnowała, co zaowocowało stopniową ponowną degradacją terenu. W związku, z czym w roku 2018 postanowiono wydać w ramach programu „Rewitalizacja Parku Mickiewicza” 4,5 mln ze środków europejskich pochodzących z Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko.

Kwota przeznaczona na rewitalizację jest znaczna, ale i zakres prac jest imponujący. Dlatego pozwolę sobie na zamieszczenie krótkiego opisu przedmiotu zamówienia, który pochodzi ze strony: http://www.komunikaty.pl/komunikaty/p/Przetargi/6118449/odnowa+zieleni+w+parkach+miejskich+w+bytomiu „Przedmiot zamówienia — część 1 — Rewitalizacja zbiorników wodnych, której zakres obejmuje w szczególności: — zbiorniki wodne — stawy nr 1, 2, 3 i 4 — wykoszenie podrostu, wydobycie roślin z dna, usuwanie namułu, naprawa skarp i zabezpieczenie ich faszyną wraz z wywozem i utylizacją odpadu. Rewitalizacja przyległych terenów podmokłych, która obejmuje mechaniczne karczowanie drzew, krzaków i podszyć wraz z wywozem i utylizacją. Data zakończenia: 2018 10 31.” To tak sucho brzmiące zdanie o mechanicznym karczowaniu drzew oznacza wycięcie ich w ilości 650 sztuk, z czego większość pamięta datę założenia parku. W związku z zakresem prac zapewne obserwacje niektórych gatunków ważek na tym stanowisku były jednorazowe. Stawy to prawdopodobnie stare wyrobiska gliny. Można tak sądzić po przeglądzie starych map z 1889 roku, na których w najbliższej im okolicy zaznaczone są cegielnie. Natomiast same stawy widnieją już na mapach z 1923 roku.

POWRÓT

Ważki Bytomia

Zdjęcia:	Krzysztof Przondziono polska.e-mapa.net
Badania terenowe i tekst:	Krzysztof Przondziono
© Ewa Miłaczewska