Pantala flavescens największy znany podróżnik w świecie zwierząt. Żyje w strefie międzyzwrotnikowej całej kuli ziemskiej wykraczając poza nią chętniej ku południowi, obejmując całą Afrykę, Australię i Amerykę Południową z wyjątkiem Patagonii o chłodnym, nieprzewidywalnym klimacie. Na północ od Zwrotnika Raka ważka ta skolonizowała Stany Zjednoczone Ameryki Północnej i południowy skraj Kanady, Chiny, całą Japonię aż po południowy kraniec Kamczatki. Dotąd omijała właściwie Europę, gdzie widywana była na wybrzeżu Turcji w rejonie Bosforu. Pojedyncze osobniki notowane były na Bałkanach.

Ważki te wędrują masowo, uciekając przed porą suchą do stref, gdzie w tym czasie jest pora deszczowa. Wieloletnie obserwacje prowadzone były na trasie przelotu z Indii do Afryki przez Charles'a Andersona, który stwierdził, że Malediwy są „stacją przystankową” na trasie, którą gatunek ten przelatuje w tę i z powrotem pokonując przy tym tysiące kilometrów. Wykorzystują wyspy do odpoczynku, nie rozmnażają się na nich, gdyż nie ma tam odpowiednich zbiorników słodkowodnych. Pomiędzy październikiem a początkiem grudnia ważki wędrują w kierunku Afryki, a w okresie od kwietnia do czerwca trwa fala powrotów, lecz nie wracają już te same ważki tylko ich potomstwo, a nawet kolejne pokolenia, co jest możliwe, gdyż rozwój larwalny trwa zaledwie około 5 tygodni.

Pierwszym odnotowanym osobnikiem w naszej części Europy była samica napotkana w pułapkach ornitologicznych zastawionych na Mierzei Kurońskiej w obszarze należącym do Okręgu Królewieckiego — 29 maja 2013 roku. Opisane to zostało w artykule w czasopiśmie Odonatologica. Ważka oznaczona została przez Anatolija P. Szapowała i Pawła Buczyńskiego, który też jest szczęśliwcem mającym na koncie powtórne spotkanie z Pantala flavescens, tym razem w Nasutowie w pobliżu Lublina, gdzie obserwowali ją razem z Edytą Buczyńską 12 czerwca 2016 r. Trzecie spotkanie tej ważki przypadło Wiaczesławowi Michalczukowi dwa miesiące później, 13 sierpnia 2016 roku w Lęborku.

Zgodnie z przyjętym zwyczajem odkrywca ma prawo być kreatorem nazwy gatunku — tak więc Paweł i Edyta Buczyńscy oraz Wiaczesław Michalczuk uzgodnili polską nazwę tej ważki — nomadka żółtawa

Paweł i Edyta Buczyńscy oraz Wiaczesław Michalczuk przygotowali publikację na temat swoich obserwacji w Journal of the Entomological Research Society, 21(1), 11-16., 2019, która jest dostępna pod tym linkiem.